[Translate to PL:]

, 1979

Tragiczna sytuacja zaopatrzeniowa w NRD była często wyzwalaczem niezwykle wyrafinowanej kreatywności technicznej. Produkowane fabrycznie elektryczne kosiarki trawnikowe były trudne do zdobycia, a jeśli się pojawiały, to były bardzo drogie. Dlatego też należało wziąć sprawy w swoje ręce. W szkole zawodowej zdobywało się wymaganą wiedzę teoretyczną, zaś niezbędne narzędzia były dostępne w pracy. Co było potrzebne do budowy własnej kosiarki trawnikowej w 1979 roku? Podwozie wykuto samodzielnie w zakładzie pracy. Mechanizm jezdny składał się z kółek wózka dla lalek, które można było kupić w sklepie. Z czechosłowackiej pralki pochodzi silnik wirówki. Był to „silnik hamowany” z regulowaną prędkością obrotową. Nóż to część zamienna do standardowej, komercyjnej kosiarki trawnikowej „Trolli”. Zużyty odkurzacz dał kabel zasilający. Ręczne pokrętło noża i uchwyt do zwijania kabla pochodzą z gaśnicy przeciwpożarowej. Wyłącznik / włącznik oraz hamulec są częściami zamiennymi innych urządzeń. Wraz z przemianą ustrojową w markecie budowlanym pojawiły się konkurentki naszej kosiarki. Więc powędrowała ona na stryszek – a potem do muzeum.