Zamek Hornow na Dolnych Łużycach

Zamek Hornow zasadniczo przybrał swoją obecną formę w 1862 roku, kiedy to został przekształcony w rezydencję rodziny Wilkins. Znaleziono plany przebudowy z 1790 roku, które dowodzą, że części zamku są znacznie starsze.

Majątek Hornow został po raz pierwszy wspomniany w dokumentach około 1436 roku i kilkakrotnie zmieniał właścicieli, aż w 1862 roku przeszedł w ręce rodziny Wilkins. Były starosta powiatu Spremberg i patron kościoła dr Erwin Wilkins, który był właścicielem kopalni węgla i kilku plantacji w ówczesnej Zachodniej Usambara (obecnie Tanzania), dorobił się majątku, który wykorzystał do przekształcenia dworu w "zamek" w 1903 roku i znacznej rozbudowy parku. W 1944 r. część szwedzkiej ambasady została przeniesiona z Berlina do Hornow, a rok później została zajęta przez żołnierzy radzieckich. Po zakończeniu wojny rodzina Wilkinsów została wywłaszczona. W 1946 r. w zamku zakwaterowano przesiedleńców, a dwa lata później utworzono ambulatorium i przedszkole. W latach 1997-2009 wnętrze i wygląd zewnętrzny zamku zostały odnowione i obecnie jest on wykorzystywany nie tylko jako muzeum, ale także jako centrum kulturalne.

Historię tę można poznać dzięki licznym ilustracjom, obrazom i pojedynczym elementom z historii zamku w dawnym dworze. Sam zamek jest również "eksponatem" z unikalnym malowidłem sufitowym autorstwa Maxa Rabesa, jednego z najbardziej uznanych niemieckich malarzy epoki wilhelmińskiej, specjalnymi parkietami z własnej plantacji, z których niektóre zostały zachowane w oryginalnym stanie, oryginalnymi opcjami zaciemnienia okien w tak zwanej Sali Cesarskiej i wieloma innymi atrakcjami. Każdy szczegół ma swoją historię do opowiedzenia.

Wystawy specjalne i programy towarzyszące

Zamek Hornow regularnie staje się centrum kultury. Odbywają się tu koncerty, odczyty, teatr, kabaret, kino, wystawy sztuki i wiele więcej. Znajduje się tu również tak zwany "otwarty regał".

^{Zdjęcie: Carmen Schimmack}